De nasleep van Corona: een langdurig proces
Corona domineert nu al een jaar het nieuws. Er is volop aandacht voor af- of toenemende besmettingen, maatregelen, symptomen en vooral ook het voorkomen van besmettingen. Er zijn ook zaken die meer aandacht verdienen. Eén daarvan is de langdurige impact die het krijgen van corona kan hebben op je leven. Denk je nu dat dit alleen voor ouderen geldt in risicogroepen? Dan heb je het mis. Ook gezonde, vitale mensen kunnen een lange nasleep ervaren van een COVID-19 besmetting. Hiervoor zette PuMa Wendy Slager het coronaplatform op. Deze week interviewde we een lid van het platform. Hij is werkzaam bij één van onze aangesloten organisaties. In dit interview vroegen we hem naar zijn ervaring.
Dag, wat vervelend dat je zo ziek bent geweest. Kun je me vertellen hoe dit is begonnen?
Ik heb in oktober 2020 corona opgelopen. Daar ben ik twee weken flink ziek van geweest. Ik had vooral veel last van koorts en pas na 2 weken was mijn lichaamstemperatuur weer normaal.
Dat is een lange tijd. Hoe ben je toen weer begonnen met werken?
In eerste instantie ben ik weer voor 50% aan de slag gegaan. Dat viel al snel erg tegen. Ik was snel moe, had vaak hoofdpijn en na het werk zat ik er steeds helemaal doorheen.
Omdat beeldschermwerk mij veel klachten bezorgde, ben ik noodgedwongen in blokjes gaan werken met pauzes er tussen. Tijdens deze pauzes heb ik steeds gewerkt aan het verbeteren van mijn conditie. Bijvoorbeeld door even naar buiten te gaan en een stukje te wandelen of steeds binnen de beperkte mogelijkheden bezig te zijn met ‘huis-tuin-en-keuken-klusjes’. Langzaam aan verbeterde hierdoor mij conditie en na zo’n 2 maanden was ik qua conditie weer de oude.
Merkte je ook op werkvlak vooruitgang?
Dat vorderde helaas heel traag. Vanwege de 2 weken ziekte en daarna 2 maanden 50% werken, is er een grote werk-achterstand ontstaan. De mogelijkheden blijken namelijk zeer beperkt om met werk te schuiven binnen een kleinere organisatie. Hierdoor is de werkdruk hoog, wat het extra moeilijk maakt om de tijd te nemen die voor herstel nodig is.
Gelukkig denkt de bedrijfsarts met me mee; ze remt me eerder af dan dat ze me motiveert om meer te werken, omdat ik aan het einde van de werkdag op mijn limiet zit en meer werken ten kosten zal gaan van het herstel. Ik volg het advies van de bedrijfsarts om prioriteit te geven aan herstel, maar worstel met de spagaat tussen tijd nemen voor herstel versus werkdruk. Hoe meer tijd ik neem voor herstel hoe hoger de werkdruk wordt, en hoe hoger de werkdruk, des te meer energie het werk vraagt van me. Een vicieuze cirkel dus, waar ik maar moeilijk uit kom.
Via het corona-platform kreeg ik van Wendy (oprichter) de tip om een corona-dagboek bij te houden. Hierbij geef ik steeds cijfers voor zaken zoals slaap, kwalen, werken & vermoeidheid, een dagcijfer en bijzonderheden. Dit corona-dagboek komt goed van pas bij de periodieke gesprekken met de bedrijfsarts en er ontstaan een goed beeld van klachten en mate van herstel.
Ik werk inmiddels – na 4 maanden – 75% en als mensen vragen hoe het gaat, is het in een rapportcijfer uitgedrukt een klein zesje. Afijn, al met al gaat het met kleine stapjes de goede kant op zullen we maar zeggen; op naar de 6+ !
Wat het soms lastig maakt is dat er nog weinig begrip is voor mijn situatie. Mensen zijn niet bekend met deze lange nasleep. Die onwetendheid maakt dat er soms vreemde conclusies worden getrokken. Zo gaat men er soms vanuit dat het te maken heeft met mijn psychische gemoedstoestand terwijl het daar juist helemaal niets mee te maken heeft. Dat is soms lastig. Het is daarom fijn dat er meer aandacht komt voor deze grote gevolgen die een coronabesmetting met zich mee kan dragen.
Dat lijkt me vervelend. Is dit een reden waarom je onderdeel wilde zijn van het coronaplatform?
Ja, ook. Ik vind het belangrijk dat er meer aandacht komt voor de (mogelijke) gevolgen van een corona besmetting. Voor het platform werd ik gevraagd door Wendy. Dat triggerde mijn nieuwsgierigheid natuurlijk. Ik bedacht me toen dat ik wel zou willen leren van anderen die dit meemaken en dat mijn ervaringen ook voor anderen nuttig zouden kunnen zijn. Daarom heb ik me aangemeld. Het coronadagboek waar ik eerder over sprak is één van de tips die ik vanuit het platform heb meegekregen en dit heeft zeker tot inzicht geleid. Dat is prettig.
Ten slotte, heb je nog tips voor anderen die dit meemaken?
Naast het dagboek zou ik het niet weten. Het lastige aan zo’n nasleep is dat het herstel niet bij iedereen hetzelfde verloopt. Wat bij de één werkt, hoeft bij de ander niet te werken. Ik probeer dagelijks, tussen het werk door, fysiek actief te zijn. Ik merk dat het mij helpt. Op het platform lees ik ook verhalen van mensen die tussen het werken door echt rustmomenten in moeten lassen en bijvoorbeeld een tijdje op bed moeten gaan liggen. De situatie verschilt dus enorm van persoon tot persoon.
Graag willen we deze medewerker bedanken voor zijn tijd. Heb je zelf ook te maken gehad met een coronabesmetting en ervaar je nog dagelijks een nasleep hiervan? Meld jezelf dan aan voor ons coronaplatform. Je kunt dan in contact komen met lotgenoten. Je kunt deelnemen aan het platform door te mailen naar wendy.slager@west-brabant.eu.
In dit stuk hebben we de naam van de geïnterviewde weggelaten in verband met privacy redenen.
