Geen afstand, wel een systeem dat anders moet
In deze derde column deelt Laura van de Lindeloof, Programmamanager Regionale HR Visie bij Mobiliteitscentrum West-Brabant, weer haar scherpe visie op de arbeidsmarkt. Na haar vorige pleidooi voor samenwerking over organisatiegrenzen heen, legt ze dit keer de vinger bij een hardnekkig misverstand: het idee van ‘afstand tot de arbeidsmarkt’. Wat als die afstand niet bij mensen ligt, maar bij hoe we werk inrichten? Laura laat zien waarom het tijd is om anders te kijken naar talent, potentieel en inclusie – en welke rol HR-professionals daarin kunnen en móeten pakken.
De term ‘afstand tot de arbeidsmarkt’ zegt iets raars. Alsof het probleem ligt bij de mensen zelf, in plaats van bij hoe wij werk en werkgeverschap organiseren. In werkelijkheid is er geen afstand. Er zijn mensen. Met vaardigheden, ambities, en talenten die soms niet worden gezien, omdat ons systeem vooral kijkt naar cv’s, diploma’s en standaardprofielen.
Op de banenmarkt van het Werkgeversservicepunt waar we vandaag aanwezig waren, kwamen mensen met allerlei achtergronden samen. Mensen die officieel onder het doelgroepenregister vallen. Ook dat is een term die tekortdoet aan wat je werkelijk ziet als je met deze mensen spreekt: veerkracht en motivatie. Sommige van hen leven met een ziekte of hebben een lichamelijke, psychische of verstandelijke uitdaging. Maar wat vooral opviel, was hun vermogen om bij te willen dragen, hun unieke kijk op werk en hun wens om mee te doen. Ieder mens heeft iets waardevols in huis. Het is aan ons als HR-professionals om dat te zien en mogelijk te maken.
Een krachtig voorbeeld daarvan zien we bijvoorbeeld ook bij , waar een dagbestedingslocatie is geïntegreerd binnen de organisatie. Niet als aparte werkplek, maar als volwaardig onderdeel van het geheel. Dit laat zien wat er gebeurt als werk wordt ingericht met de mens als uitgangspunt: dan ontstaat er ruimte voor inclusie en wederzijdse verrijking.
HRM in de publieke sector heeft hierin een voorbeeldrol. Door functies anders vorm te geven, selectiecriteria te herzien en écht te kijken naar wat iemand kan – in plaats van wat er ontbreekt. Niet mensen passend maken aan werk, maar werk passend maken aan mensen.
Meer weten of sparren? Mail gerust!
